| با تو گر خواهــی سخــن گوید خـدا، قــرآن بــخــوان | تــــا شـــود روح تـو با حق آشنا، قرآن بخوان |
| (رتــــل القــرآن تــــرتــیــلا) نــــدای رحــمـت اســت | می دهد قرآن به جان و دل صفا، قرآن بخوان |
| ای بــشیــــر، یـــاد خــــدا، آرامــش دل مــی دهــــد | دردمــنــــدان را بــود قــرآن دوا، قــرآن بخوان |
| گفت پیغمبر که بی دین است، هر کس بی حیاست | تــــا شـــود روح تــو پابــند حیــا، قـرآن بخوان |
| دامــهــا گستــرده شــیطــان، در مــسیــر عمــر تــو | تــــا که ایمن باشی از این دامها، قرآن بخوان |
| ای کــــه روحــت سخــت پـــایــبــنــد دنــیــــا شــده | می کــند قــرآن تــو را از غم رها، قرآن بخوان |
| عـــتــرت احــمــــد ز قــرآنــش نــمــی گــردد جــــدا | تــــا بیــابی معنــی ایــن نکته را، قرآن بخوان |
| هــســت قــرآن صــامت و قــرآن نـاطق عترت است | تــــا ندانــی این دو را از هم جدا، قرآن بخوان |
| نــسخــه قــرآن بــه دستــــورالــعــمــل دارد نــیــــاز | تــــا کــه بشناسی طبیبت را دلا، قرآن بخوان |
| وادی طــور اســت ایــن قــرآن و مــیــعــاد حــضـــور | با تو گر خواهی سخن گوید خدا، قـرآن بخوان |
| می برد خسران ز قرآن، هر که دشمن با علی است | مــومنیینش را بــود قــرآن شفــا، قرآن بخوان |
| بــــا زبــــان حــال، زیــنــب گفــت بــا رأس حــسیـن | خصم خـواند خارجی ما را اخی، قــرآن بخوان |
| چــــون بــــود قــرآن (حســان) بــرنامــه عمــر بشــر | تــــا کــه تــــوفیق یــــابی بیــــا، قـرآن بخوان |
| بــــه منت پذیرم لطـف خــــدا را | را که بر ظلمت افروخت نور هدی را |
| کتابی به همــراه آمــوزگــــاران | فـرستاد و آموخت صدق و صفا را |
| به قرآن توانیم رستن ز طــوفان | تمـسک به عترت اگر هست ما را |
| تمسک به چون کشتی نوح باید | کــه شامل بود من اتاکم نجی را |
| بــــه منت پذیرم لطـف خــــدا را | را که بر ظلمت افروخت نور هدی را |
| کتابی به همــراه آمــوزگــــاران | فـرستاد و آموخت صدق و صفا را |
| به قرآن توانیم رستن ز طــوفان | تمـسک به عترت اگر هست ما را |
| تمسک به چون کشتی نوح باید | کــه شامل بود من اتاکم نجی را |
| هست قرآن رهــــنمای شیــــعیــان | هست قرآن، مونس جــــان و روان |
| ای بــــرادر آیــــه هایش را بــــخوان | نــــکته هــــای نغــــز قـرآن را بدان |
| ای بــــرادر، خــــانه بــی قرآن چرا؟ | ای بــــرادر، درد بــــی درمان چـرا؟ |
| زخــــمها را هــست قرآن مــــرحمی | گر بخوانی نکته هایــش را دمــــی |
| ای بــــرادر گــــر شوی هــــمراه مـا | می شوی از کفـر و از نفــــرت جدا |
| نــــور قــــرآن بــــر دلــــت پیدا شود | زشتهـا در مــــنظرت زیـــبا شــــود |
| گر تو خوانــــی، ایـنچنین، معنا بدان | معنـــــی انــــا و اعطینـــا ، بــــدان |
| ظاهــــر قرآن قرائت هست، دوست | باطنش عدل و قضاوت هست، دوست |
| ظاهــــر قــــرآن تــــمنــــای وجـــود | باطنش تسبیح وتکبیــــر و سجــود |
| ظاهر قــــرآن نــــمای ایــــزد اسـت | باطن قـــرآن صــــدای ایــــزد است |
| تــــا صـــدای قاریش آید به گــــوش | شوق و احسـان درون آید به جوش |
| ای مسلمان هست قـــرآن رهنــــما | می کند حــــق را ز بــــاطل ها جدا |
| ای مسلــمان قــدر قــرآن را بــــدان | تــــا بمــــانی از بـــلاهـا در امــــان |
| ای مــسلمان گــوش کــن آواز حـق | تا بری پــــی بــر رمـــــوز و راز حق |
| ســر حــق را در کتــاب حــق بخوان | تــــا بـــیابی آفــتابــــی در میــــان |
| ای مســلمان مــا مسلمان زاده ایم | بهــــر قــــرآن مــا علی را داده ایم |
| ای مســلمــان حــافظ قــرآن تـوئی | حافظ این عهد و ایــن پــیمان توئی |
| ای مســـلمــــان راه را هــمـوار کـن | خــــفتــــگان راه را بــــیــــدار کـــن |
| ای مسلـــمان نـوبت غوغای توست | وقت، وقــــت غــــرش آوای توست |
| ای مسلمان عهد و پیمان بسته ایم | عهد، ما با نور قــــرآن بــــسته ایــم |
| نــــور قــــرآن رهنــــمــــای راه مـــا | می نمــــایـاند بــــه انــــسان راه را |
| خلــــوت شبــهای ما را همدم است | بــــرتــــریــــن معجــــزات آدم است |
| هست قــــرآن ، زنــده می ماند نبی | ذوالــــفقــــارت کــــو، یا مولا علـی؟ |
