حنّه همسر عمران بود و هردو از موحّدان و از خاندان بزرگ توحید و یکتا پرستى بودند. هنگامى که حنّه باردار شد نذر کرد که فرزندى که در راه دارد خدمتگزار بیت المقدس شود. او که انتظار داشت فرزندش پسر باشد، به هنگام زایمان دریافت نوزادش دختر است. او را مریم نامید و زکریاى پیامبر، بزرگ بیت المقدس و شوهرخاله مریم سرپرستى او را به عهده گرفت.

مریم همراه با رشد جسمى، جانش نیز در پرتو تعلیمات الهى پرورش یافت و بدون همسر با نفخ روح الهى عیسى را بزاد.

خداوند از دعاى حنّه مادر مریم و همسر عمران چنین یاد مى‏کند: او گفت:

رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ العَلِیمُ؛

بارالها، من فرزندى که در شکم دارم نذر کردم براى تو آزاد باشد، از من بپذیر، به درستى که تو شنوا و دانایى.

در آیه دیگر مى‏فرماید: خداوندش به نیکو قبولى از او پذیرفت.