حق تعالى‏ در آیات آغازین سوره حشر از مهاجران و انصار تمجید مى‏کند و در آیه دهم مدح و تعریف مى‏کند از همه کسانى که پس از رسول خدا(ص) به دنیا مى‏آیند و به جمع اهل ایمان مى‏پیوندند و ذکر و دعاى همیشگى آنان این است:

رَبَّنا اغْفِرْ لَنا وَلِإِخْوانِنا الَّذِینَ سَبَقُونا بِالإِیمانِ وَلا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنا غِلّاً لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ؛

بارالها، ما و برادران و خواهران ما را که پیش از ما ایمان آوردند بیامرز، و در دل‏هاى ما نسبت به افرادى که ایمان آوردند کینه و دشمنى قرارنده؛ بارالها، تو مهربان و رحیمى.

چه زیباست که ما هم خود را جزء این جمع بدانیم و این دعا را زمزمه کنیم. چرا که هم طلب آمرزش براى خود و مؤمنان است، و هم طلب قلبى سالم از دشمنى و نظر سوء نسبت به مؤمنان است، و در پایان هم تمجید حق تعالى است.