| چون که می خوانند قرآن گوش باش | آن زمــــان دلــداده خــامــوش بــاش |
| در هــوای خویش و سرگـردان مباش | محفل شوق است بی سامان مباش |
| خلــوت مــستــانه عــرفانـی تـراست | از تو هر شب چشم حیرانی تـراست |
| درگــه قــرآن حــریم لالــه هـــاســـت | عشق آنجـــا در خــم آیینه هــاســت |
| محــفــل او خــانه تشـــویـش نـیست | حیرت و مستی طلوعی بیش نیست |
| بـــحــر ژرف ذات بـــی همتـاســت او | تــرجمــان عالــم عــقبـــی اســت او |
| معــدن فیــض ربــوبـی، هـادی است | وصــل خــوبان جـلوه این وادی است |
| منطــق او منطـق عشق و صفـاست | هفت بطنش جلــوگــاه کبــریــاســت |
| او کتــاب دعــوت از پــروانــه هــاست | عطر خوشبوی حــریـم خانه هــاست |
| عــروه الــوثـقی است او در این جهان | رازهــــای بــــی کــران دارد نـــهــان |
| مصحــف عظــمــی است ای هابیلیان | در ربــائــیــــد از کـــف قــابــیــلیــــان |
