| رنــج گــران خــویــش تــو بــا دیـگران بگوی | و ز لــطمــه هــای آن بــدن نـــاتوان بگوی |
| ای دخت مصطفی ز چه رو کرده ای سکوت | بــرخیــز ، بــا ز یــک سخــن جاودان بگوی |
| ای نغمه ساز شب چه شـد آن ناله های راز | ای ســرمــدی بــهار حــدیث خــزان بگوی |
| بــگشای لب که وقت مناجات شــب رسیــد | بــرخیــز و راز دل بــه خــدای جـهان بگوی |
| بگــشای ای شــکوفــه قــرآن لبــان خویش | تــفسیــر نــور و کــوثــر پــر قــدر آن بگوی |
| چــون داغ سینه صــورت نیلــی نــهان نــکن | در احتضار درد خــود ای نــوجــوان بــگوی |
| بشتــاب ای صبــابه ســوی مسجــدالنبــــی | ایـــن مــاجـــرا بــدان پـــدر مــهربان بگوی |
| بــشتــاب ای صبــا و خبــر کــن خــدیجــه را | جان بر لـب است فاطمه این راعیان بگوی |
| از راه اگــر رســنــد یــتـیــمــان خــستــه دل | آهستــه ایــن خبــر به همه کودکان بگوی |
| ای مــه، چــراغ عتــرت و قــرآن خمـوش شد | شب تا سحر بگرد وبه همت آسمان بگوی |
| ســوزد علــی ز داغ تــو ای دخت مــصطفـی | با ابن عم خودسخن ای خسته جان بگوی |
| وقــت نــماز از چــه به خــواب است فاطمه؟ | امشــب تــــوای بــــلال بـیــا و اذان بگوی |
| از بــیــن نــوکــران تــو زهـــرا، نــشستـه ام | یــکبــار وقـت دادن فــرمان حســان بگوی |
